Dit is een onderzetter uit de jaren 60. Mijn moeder kreeg die ooit van tante Willy. Die bracht ze voor haar mee uit Australiė.
Ik sprak toen nog geen Engels, en had de tekst ‘Kissing dont last cookin do’ heel anders vertaald.
Ik dacht niet aan koken en vond het een heel mooi plaatje. Mijn moeder waarschijnlijk ook, want de onderzetter hing aan de muur.
Het jaar erop nam tante Willy kangeroesoep in blik mee. Dat vonden mijn broertje en ik heel gemeen: ‘Wie maakt er nu soep van Skippy ?’ riepen wij onthust.
Het blikje met soep werd verbannen naar de kelder en is zelfs twee keer mee verhuisd. De laatste verhuizing heeft de soep van de vriendjes van Skippie niet overleefd. Ik was ontzet en keek naar de zoenen aan de muur.
Die kreeg ik toen mee, mijn moeder was daar ook op uitgekeken.
Inmiddels is dit het zesde huis voor de onderzetter die voor mij als een verhaal aan de muur in Zeeland hangt.