De straat in mijn wijk is hemelsblauw, zo blauw dat je denkt dat het een zwembad is. Een zwembad met koel fris water om in plonsen. Was dat maar waar, zullen zondag de triatlon deelnemers denken. In de blauwe straat kun je zondag zeker baden, maar dan in zweet.
Het is vakantie in Rotterdam. Het wordt adembenemend rustig in de stad. Ik moet denken aan de zomervakantie van toen ik nog kind was. Vakantie was fietsen over boerenpaadjes, met je rubberlaarzen in de modder springen, door het korenveld rennen, hutten bouwen van oude lappen, eau-de-cologne maken van rozenblaadjes, in bomen klimmen, zingen in een teil met water met de tuinslang als microfoon, vlinders tellen, zwemmen in de ‘leemkoele’, en een portemonnee aan een touwtje op de stoep leggen. Achter de heg zaten mijn broertje en ik tevergeefs te wachten op een argeloze voorbijganger. Zomervakantie was in een zee van …
Het is 5 maart. Vandaag ben ik jarig. Het liefst vier ik dat buiten, maar maart is daar geen goede maand voor. Voor mijn twaalfde verjaardag had ik een speurtocht bedacht. Het sneeuwde die dag, op zoek naar sporen liepen we door een witte sprookjeswereld. Zo’n verjaardag vergeet je niet. Op mijn 21e organiseerde ik een schaatstocht. Bij Kropswolde kon je zo het station uitschaatsen. Iedereen had het erover, maar ik was er nog nooit geweest. Uitgerekend die ochtend zette de dooi in. Op het station van Groningen schalde door de luidsprekers: ‘Deelnemers schaatstocht Kropswolde de bus naar Schiermonikoog vertrekt over …
De dagen worden steeds korter. Over een paar dagen is het de langste nacht. Ik hoop dat we een echte winter krijgen. Met sneeuw en ijs. Nu valt er buiten weinig te beleven. Bomen hebben hun bladeren verloren, de meeste planten zijn afgestorven, vissen en kikkers hebben zich verstopt in de modder. Sommige dieren en insecten doen zelfs een winterslaap. Pas als er weer wat te eten is, worden ze wakker. In park Schoonoord zag ik een winterbed gemaakt van een grote stapel bladeren. De planten van die bladeren zijn niet dood, maar in diepe rust. In het voorjaar komen …
Vandaag is de vergadermarathon. Op mijn fiets zigzag ik door de stad. Na de zoveelste ontmoeting moet ik mijn hoofd luchten en kies ik voor een omweg door Het Park bij de Euromast. Het park is kaal en leeg. De meeste bomen hebben geen blaadjes meer. In de verte zie ik dat het grote bloemenperk ook leeg is. Alle bloemen die er vorige week nog stonden zijn verdwenen. In een groot zwart vlak staan zeven mannen en een kruiwagen. Ze bewegen als takken in de wind. Het lijkt op een openbare repetitie van een dansgroep. Mannen in een blauwe overall …