Zwart kijken

Vandaag is de vergadermarathon. Op mijn fiets zigzag ik door de stad. Na de zoveelste ontmoeting moet ik mijn hoofd luchten en kies ik voor een omweg door Het Park bij de Euromast. Het park is kaal en leeg. De meeste bomen hebben geen blaadjes meer. In de verte zie ik dat het grote bloemenperk ook leeg is. Alle bloemen die er vorige week nog stonden zijn verdwenen. In een groot zwart vlak staan zeven mannen en een kruiwagen. Ze bewegen als takken in de wind. Het lijkt op een openbare repetitie van een dansgroep. Mannen in een blauwe overall …

De kunst van het bewaren

Mijn hoofd is een pakhuis van ideeën. Ik heb ze niet geordend, dat hoeft ook niet. Als ik een idee nodig hebt, komt er vanzelf eentje in mij op. Sommige ideeën schrijf ik op. Tijdens een opruimwoede kwam ik ze tegen. Schriftjes vol. Tja, dacht ik toen, wat nu? Wat bewaar ik en wat kan weg… Dat werd een lange discussie met mezelf. Na een uur puzzelen was ik eruit. Alles wat in dit opvouwbare tasje past, mag blijven! En de rest? Dat gaat naar de prullenbak. Zo dat ruimt op. Nu nog een mooi bewaarplekje voor het tasje vinden.

Chinese muur

Van de ene op de andere dag staat er er een gigantisch hekwerk om Het Park bij de Euromast. In de verte komen sprookjesfiguren één voor één uit een container te tevoorschijn. Een Chinese draak loopt voorop. Tussen de bomen door zie ik een bonte optocht van levensgrote dieren. Op de grond ligt een pad van panelen. Als deze ook overeind staan, is Het Park is bijna hermetisch afgesloten.Hier gaat iets gebeuren, denk ik, dat is duidelijk. Maar wat?Daar wil ik meer van weten en probeer een gesprek aan te knopen met de werkmannen.Ze lachen vriendelijk naar mij en zeggen …

Op vakantie met een tijdmachine

Hier klopt iets niet. Buiten schijnt de zon en ik zit binnen. Er groeit een berg in mijn werkkamer. Ik zoek iets, maar ik vind vooral papieren die ik niet meer nodig had. Weg ermee denk ik. Als ik eenmaal bezig bent, kan ik niet meer stoppen.
 Al drie tassen vol met oud papier en een doos lege mappen. Er komt schot in, totdat ik een map met foto’s en brieven open. 
Een brief van Martin Mooi van Poetry International uit 2005. 
Een brief van de Engelse dichter Adrian Mitchell ook uit 2005. Met gedichten van hem voor BoekieBoekie. Een …