Niets doen

De dagen worden steeds korter. Over een paar dagen is het de langste nacht. Ik hoop dat we een echte winter krijgen. Met sneeuw en ijs. Nu valt er buiten weinig te beleven. Bomen hebben hun bladeren verloren, de meeste planten zijn afgestorven, vissen en kikkers hebben zich verstopt in de modder. Sommige dieren en insecten doen zelfs een winterslaap. Pas als er weer wat te eten is, worden ze wakker.

In park Schoonoord zag ik een winterbed gemaakt van een grote stapel bladeren. De planten van die bladeren zijn niet dood, maar in diepe rust. In het voorjaar komen ze terug met nieuwe bladeren. Tot die tijd gebeurt er niets. Het lijkt alsof de natuur de tijd een paar maanden stilzet. Zou ik dat ook kunnen? Een paar maanden mezelf terugtrekken en in stilte mezelf voorbereiden op het voorjaar? Dat ik al mijn energie bewaar en pas in de lente mijn plannen stevig in de grond zet.

Maar hoe doe je dat, nietsdoen? Op school heb ik dat niet geleerd. Daar mocht je nooit nietsdoen. Als je klaar was, mocht je wel iets voor jezelf doen, maar dat betekende niet dat je je mocht vervelen, dat je kon dagdromen of een uurtje uit het raam turen. Je vervelen is goed voor je, las ik pas geleden in de krant. Om tot iets nieuws te komen, moet je jezelf uitzetten. Niet doorgaan, maar stoppen.
Maar kan ik dat ook?
Nietsdoen… Lummelen… Lanterfanten… Luieren…
Wat een mooi voornemen voor 2016!

Te beluisteren bij Chrisnatuurlijk