Het is 5 maart. Vandaag ben ik jarig. Het liefst vier ik dat buiten, maar maart is daar geen goede maand voor. Voor mijn twaalfde verjaardag had ik een speurtocht bedacht. Het sneeuwde die dag, op zoek naar sporen liepen we door een witte sprookjeswereld. Zo’n verjaardag vergeet je niet.
Op mijn 21e organiseerde ik een schaatstocht. Bij Kropswolde kon je zo het station uitschaatsen. Iedereen had het erover, maar ik was er nog nooit geweest. Uitgerekend die ochtend zette de dooi in. Op het station van Groningen schalde door de luidsprekers: ‘Deelnemers schaatstocht Kropswolde de bus naar Schiermonikoog vertrekt over 10 minuten.’ Ook die verjaardag, buiten in de natuur zit in mijn geheugen.
En zo ziet mijn verjaardag er vandaag uit: vanavond naar de Museumnacht. En vanmiddag maak ik met mijn vrienden een stadse wandeling langs monumentale bomen: een voorproefje van de route die ik voor kinderen maakte. Alleen laat ik nu de indrukwekkende gebouwen links liggen.
Het startpunt is de beuk met olifantenpoten geplant in 1825, dan via de plataan met een stamomtrek van 594 centimeter naar de Hollandse Olm uit 1875.
Al lopend zal ik heel wat boompjes opzetten om te kunnen eindigen bij de kleine kronkelige appelboom op de Wijnkade. Dit is de meest bijzondere, onbekende boom van Rotterdam. Deze is niet geplant, maar viel als appel van de appelkar. Dat was voor de oorlog. Die hele kleine dikke boom heeft het bombardement op 14 mei 1940 overleefd! En hangt elk najaar vol met kleine knalrode appeltjes. Hoe die smaken weet ik niet, maar ze zijn wel opvallend mooi.
Als je vandaag hier langs loopt en je hoort ‘Lang zal ze leven.’ Dan weet je, dat is een loofzang: voor de appelboom en ook voor mij.
Te beluisteren bij Chrisnatuurlijk bij RTVRijnmond.