Herken je dat gevoel, dat je soms de stad uit wilt vluchten?
Weg van alle mensen, weg van alle drukte, weg van alles wat herrie maakt.
Maar wat doe je als je maar een uur of twee de tijd hebt?
Ik pak de fiets en kijk waar de wind vandaan komt. De heenreis is tegen de wind in. Zo weet ik zeker dat ik niet te ver wegga. Mijn vluchtroutes zijn zonder stoplichten en gaan altijd langs het water. Gister ging de tocht langs de Maas richting de Van Brienenoordbrug.
Als ik fiets of wandel vinden er grote gesprekken in mijn hoofd plaats. Soms verbaas ik me over wat ik zie. Zo ontdekte ik dat Tropicana ook Blue City heet en de klinkerweg is nu van asfalt. Het enige wat ik hoorde was water en wind.
Bij de Esch zigzagde ik tussen de huizen door die eens futuristisch waren maar nu heel gewoon zijn. In de waterbassins dreven verschillende kleine eilandjes. Interessant, dacht ik en stapte af.
Wat zou hier de bedoeling van zijn? De meerkoet, de nijlgans en de twee aalscholvers kon ik het niet vragen. Ze hadden ieder hun eigen eiland en keken mij aan alsof ze zeggen wilden: ‘Heb je nog nooit natuur in de stad gezien? We zitten hier rustig en dat willen we graag zo houden.’
De boodschap was duidelijk.
Met de wind in de rug fietste ik terug naar huis en dacht na over het gesprek zonder woorden. Een van onze prinsessen kan praten met bomen. Er zijn ook mensen die met paarden fluisteren. Gisteren heb ik in de serie ‘bijzondere gesprekken’ een nieuwe categorie ontdekt. De natuur is in gesprek. Niet met jou of met mij, maar met zichzelf.
Column voor het programma Chris Natuurlijk op zaterdag 8 maart van 8.00 tot 9.00 uur bij RTV.
Heb je de uitzending gemist of woon je niet in de regio Rijnmond? Luister online.
Meepraten over de stad Rotterdam doe je hier!