Mijn zomer begint dit jaar met een lange fietstocht langs de Rotte. Samen met Chris Vemer ga ik op pad. We hebben het ambitieuze plan om in één dag de Rotte te verkennen en vertrekken daarom voor dag en dauw. De navigatie stuurt ons eerst kriskras door de stad, daarna over het fietspad langs de Rotte en vervolgens worden we vanwege de wegwerkzaamheden voor De Groene Boog, het Lage Bergse Bos ingestuurd.
We fietsen onder een groene paraplu van ritselende blaadjes. Een deken van rust valt over ons heen. Dat hoort echt bij vakantie, denk ik. Tegelijkertijd vraag ik me af, waarom ik niet vaker deze kant op fiets. Je hebt immers niet veel nodig om de drukte van de stad te ontvluchten. En in de zomer lijkt het net alsof een dag langer duurt dan in de winter.
Langs de Rotte is veel te zien, en als je de kijktips van boswachter Jonathan Leeuwis opvolgt, zie je nog meer.
‘De rietkraag is voor veel vogels een perfecte verstopplek,’ vertelt hij. ‘Je hoort ze wel, maar ziet ze niet. De roerdomp is een meester in camoufleren. Rechtopstaand lijkt de vogel op een rietstengel.’
Jonathan is ook een expert in het imiteren van vogels en geeft een kleine serenade.
Geduldig tuur ik door mijn verrekijker naar de bewegende stengels. En ja hoor, daar zie ik voor het eerst in mijn leven de snor. Dat ik dit rietvogeltje nog niet eerder gezien heb, is niet zo verwonderlijk. De snor zit het liefst diep verscholen in het riet. Hoor je een wekkertje afgaan? Blijf kijken… Dat is de zang van dit rietvogeltje!
In de verte horen we de koekoek. Die roep herken je meteen. Het is niet de enige vogel die zijn eigen naam roept, maar het is wel de enige die zijn eigen jongen niet grootbrengt. De bruut legt z’n grote ei in het nest van kleine vogels, zoals de kleine karekiet, de heggenmus of de graspieper. De arme pleegouders weten niet beter dat het hun eigen jongen is en vliegen zich de vleugels uit het lijf om de kleine koekoek groot te brengen. Hun broedsel is door het koekoeksjong eigenhandig het nest uitgekieperd. Een fascinerend weetje waarover ik me blijf verwonderen.
We maken een kleine omweg richting Zevenhuizen. Bij de Buurderij ligt mijn bestelling van lokaal geteelde producten voor de picknick klaar. De producten in mijn boodschappentas hebben gemiddeld 18 kilometer afgelegd. ‘En dat is voor ons veel,’ vertelt Judith Rikken. Zij is een van de vrijwilligers die ervoor zorgt dat omwonenden elke zaterdag hun bestelling kunnen ophalen.
‘De Huttentut-olie en de muesli komen uit Drenthe. De kaas en groenten komen van producenten uit de buurt. We telen zelf ook groente en fruit. Alles is biologisch en komt ’s morgens vers van het land. Dat is het werk van Pierre Swinkels van Boer en Buurt.’
Hij staat al op ons te wachten voor een rondleiding en neemt ons mee naar de akkers waar natuur en tuinbouw naadloos in elkaar overlopen. We lopen over een smal paadje tussen wilde bloemen en kruiden door. Pierre loopt voorop en wijst naar een rijtje bessenstruiken.
‘Ze zijn tegelijk geplant, de een zit vol met bessen en de ander moet nog wortelen.’
Het is onduidelijk waarom de ene struik wel aanslaat en de andere niet.
‘We laten de natuur zoveel mogelijk haar gang gaan,’ vertelt hij. ‘De bessen aan de struik zijn niet alleen voor de verkoop, vogels kunnen hier ook van genieten. Dat hoort bij onze filosofie: samen delen. Sommige gewassen moeten wel beschermd worden, vooral fazanten zijn dol op jonge aanplant. Daarom groeien de kolen onder een net.’
Pierre kan urenlang vertellen over zijn werk en raakt zo af en toe ontroerd over de puurheid van zijn akkers. Je hebt niet veel nodig om gelukkig te zijn.
Op de terugweg zien we verstopt in het riet een eenzame visser zitten. Hij heeft nog niet veel gevangen.
‘Alles wat ik vang, gooi ik weer terug,’ zegt hij.
Ik kijk bedenkelijk en vraag wat het nut van vissen is.
‘Een sportvisser vist voor zijn plezier!’ Zijn antwoord is kort en bondig.
Ik ben blij dat ik geen vis ben, maar dat houd ik voor mezelf.
Op het bruggetje over de Rotte blijven we staan en genieten we van het panoramische uitzicht. Als je op je as ronddraait zie je tegenovergestelde landschappen voorbijkomen: grijze flats van de Alexanderpolder, uitgestrekte akkers van de Eendragtspolder, ritselende bomen langs de bosrand, wuivend riet en golvend water langs de oevers van de Rotte.
‘Wat vind je ervan’ vraag ik aan Chris, ‘om volgende week terug te komen? Volgens mij is het nu tijd om niets te doen. Het is vakantie.’ Ik zet m’n fiets aan de kant en trek mijn badpak aan.
‘De stad uit, de Rotte in!’ roep ik enthousiast en spring met een plons de rivier in.
Meer weten over de Rotte? Luister naar de 2 zomerse uitzendingen van Waar is Jet? Bij Chris Natuurlijk! van 22 en 29 juli 2023. Het programma van Chris Vemer is elke zaterdagochtend live te beluisteren van 8 tot 9 uur via de Rijnmond app of via Rijnmond.nl. Ben je te laat? Terugluisteren kan ook.
Achtergrondinformatie
- Buurderij Zevenhuizen: producten uit de Eendragtspolder
- Boer & Buurt: voorbeeld van open mengteelt
- Het land van ons: Huttentut-olie en andere bijzondere biologische producten
- Natuurtips rond de Rotte: voor alle leeftijden
Boekentips
- Vogelspotten door Gerard Janssen (uit de serie Outdoor Kids van uitgeverij Snor): leuke onbekende weetjes die je bij blijven.
- Moestuinkalender door Annemarieke Piers en Claudette Halkes (uitgeverij Snor): praktische handleiding voor kleinschalig groente telen, ook geschikt voor je balkon of kleine stadstuin