Bij het huis in Zeeland staat een picknick in de tuin. Die hoorde bij de aankoop. Het blad is verrot en de zittingen zijn ook rot. Ik keek ernaar en dacht wat doen we hier mee? ‘Die kan wel weg,’ zei een mannenstem achter mij. ‘Echt niet!’ was mijn antwoord. De picknickbank werd verplaatst  en kreeg een plek onder de tamme kastanje. De tuin voelde in één keer anders. Maar ik was nog niet tevreden. Het was nog niet af. Ik pakte de rol sedum die ik van de buurman had gekregen. En ja hoor: die paste precies! Een natuurlijk …

Deze korte broek is flets en verkleurd. Zelfs de knoopjes hebben hun glans verloren. Bij toeval vind ik in de knopendoos een zakje met kleine knoopjes die er goed bij passen. En wat doe ik met kleding die vaal en niet versleten is? Die was ik met verf! De wasmachine als kleurmachine. In een paar uur tijd is de korte broek weer als nieuw, daar kan geen uitverkoop tegen op.