De kerstboom is bijna opgetuigd. Als eerste hangt de kerstengel, die ik jaren geleden van mijn moeder kreeg. Bij bijna elke kerstversiering heb ik een herinnering. Van de meesten weet ik nog precies wanneer ik ze voor het eerst in de boom hing. Alles is uitgepakt, maar ik weet nu al, niet alles gaat de boom in. Het is maar goed dat dingen niet kunnen spreken. Anders zou ik horen: ‘kies mij, kies mij.’ ‘Nee, niet in de prullenbak.’ Sorry, alles bewaren is onmogelijk. Zelfs herinneringen vervagen, maar dat zijn gedachten die ik niet hardop spreek. Als ik naar mijn …

Mijn hoofd is een pakhuis van ideeën. Ik heb ze niet geordend, dat hoeft ook niet. Als ik een idee nodig hebt, komt er vanzelf eentje in mij op. Sommige ideeën schrijf ik op. Tijdens een opruimwoede kwam ik ze tegen. Schriftjes vol. Tja, dacht ik toen, wat nu? Wat bewaar ik en wat kan weg… Dat werd een lange discussie met mezelf. Na een uur puzzelen was ik eruit. Alles wat in dit opvouwbare tasje past, mag blijven! En de rest? Dat gaat naar de prullenbak. Zo dat ruimt op. Nu nog een mooi bewaarplekje voor het tasje vinden.