Tegenover de wereldberoemde Church of the Savior on Spilled Blood ligt het Museum of Stone. In de Russische-Orthodoxe kerk kun je over de hoofden lopen en in het museum ben ik de enige bezoeker.
‘No pictures,’ zegt de suppoost nors en kijkt mij streng aan. Elke stap die ik zet volgt ze nauwlettend.
Het museum is klein, via drie smalle gangen kom je in het midden van het gebouw. Een vierkante ruimte van circa 10 bij 10 meter met een gigantische hoge koepel. In het midden van de zaal staat het pronkstuk van de tentoonstelling: een replica van de St. Isaac’s kathedraal gemaakt van kleine transparante goudgele stenen. Als je door de raampjes kijkt, gaan de lichtjes aan en komt het gebouw tot leven.
‘Amber?’ vraag ik.
‘Da!’
Er volgt een lang verhaal in het Russisch. Eindelijk herken ik een woord.
‘Aha ‘balustrada,’ zeg ik. Met uitzicht op de stad gebaar ik.
De suppoost knikt en pakt de draad van haar verhaal weer op. Bij elk woord dat ik herhaal, kijkt ze me lachend aan. Ze vertelt en vertelt. Haar enthousiasme is overweldigend.
Zwaaiend verlaat ik het museum met in mijn hoofd een foto van de suppoost en haar kathedraal.
PS Deze foto is gemaakt in de ‘Kerk van de Verlosser op het Bloed’ waar toeristen vooral via de beeldscherm van hun telefoon de indrukwekkende mozaïeken bewonderen.