Niets is onmogelijk…

Het jaar van BoekieBoekie begint met een nieuw project: Van illustratie naar animatie. Op 28 januari is de kick-off. Het programma wordt i.s.m. International Film Festival Rotterdam (IFFR) georganiseerd.

Precies 20 jaar geleden ontwikkelde ik samen met IFFR een kinderprogramma. In de zaal zaten alleen maar kinderen. Het programma duurde maar liefst zes uur, filmmakers vertelden over hun werk en kinderen schreven recensies over de films die ze zagen. Zo kwamen we te weten dat hun voorkeur uitging naar lange films en Kolya, een film uit Tsechië die eigenlijk niet voor kinderen gemaakt is, een 9 kreeg!
Twee jaar achter elkaar was het kinderfilmfestival onderdeel van Kijk & Luister, het BoekieBoekie praatprogramma in Zaal de Unie. Bibi Dumon Tak was de presentator en ik de organisator. Elke aflevering had een thema en bestond uit inspirerende ontmoetingen tussen makers en kinderen. Kijk & Luister bestaat niet meer, maar het IFFR-kinderprogramma nog wel. Op 29 januari is er weer een editie van Kids Only.

Ik ben heel benieuwd hoe Van illustratie naar animatie zich ontwikkelt. Enkele subsidiegevers vinden het een te ambitieus plan. ‘The story of your life’, zei een bekende gisteren tegen mij. Hij noemde in een adem door de Kinderkunsthal. Dat was volgens velen een project dat onmogelijk kon lukken. Ook al moest het gebouw in het Museumpark wijken voor de parkeergarage, Villa Zebra bestaat nog steeds.
Het meest frappante is dat het nu precies tegen over de plaats staat waar eens het BoekieBoekie-museum begon. De voorloper van Villa Zebra.

Als het woord ‘onmogelijk’ valt gaat bij mij het vuur branden. Ik houd van uitdagingen, onverwachte verbanden leggen, mensen koppelen, dynamiek toevoegen. BoekieBoekie en ik zijn altijd in beweging. Bewegen is vooruitgaan.

BoekieBoekie begon in 1990 als een kinderboekenmuseum, in 1991 verscheen het nul-nummer van het tijdschrift, een jaar later kwam er de BoekieBoekie-container bij – een Russische zeecontainer verbouwd als kinderwerkplaats. Van 1995 t/m 1999 waren er de Kijk & Luisterprogramma’s. En in 1996 begon ik te dromen van een vaste plek voor het reizende BoekieBoekie-museum. Nog geen vijf jaar later stond er in het Museumpark van Rotterdam de Kinderkunsthal. Het gebouw met roze strepen dat door kinderen Villa Zebra genoemd werd.
Vorig jaar verscheen het 100ste nummer van het BoekieBoekie-tijdschrift en dat werd gepresenteerd met een tentoonstelling in de Kunsthal. BoekieBoekie als oudste literaire tijdschrift voor kinderen in het Nederlandse taalgebied. Wie had dat ooit gedacht?

Het kinderboekenmuseum op de Kop van Zuid begon met schilderijen van Wim Hofman die hij maakte voor een prentenboek over Rotterdam. In de lucht hing een alfabetboek gemaakt door Harriët van Reek en op de vloer stond handgeschilderd ‘Hebban olla vogela nestas hagunnan niase hic anda thu’, bedacht en uitgevoerd door het kunstenaarsduo Myrthel Jackson en Erik Jan Roodbol.

Wie had ooit gedacht dat het prentenboek ‘Wat een stad’, een alfabetboek met letters van gevonden voorwerpen en de oudste Nederlandse zin het begin zou worden van het BoekieBoekie-nest met kleine gouden eieren. Ik ben geen monnik met nestdrang, maar houd wel van broeden op een gouden ei.